Wu-Wei Taoizm ile ilintili bir kavramdır, başka bir dile çevrilmesi çok güç olduğundan, açık karşılığı bulunamadığından böyle bırakılmıştır. O, bir eylemsizlik öğretisidir, ancak yüzeysel bir anlayışla bırakın yapsınlar karşılığı, ilgisizlik anlamında yorumlanmış; oysa, Taocu ilgisiz değil, tersine kendini tüm yaşama adamıştır. Bu kavramın başka dile çevrilme denemesine girişilirse, bir bakıma ''karışmamak'' ya da ''oluruna bırakmak'' diye karşılanması daha uygun düşer. Oldukça basık bir ovada doğallığın, ''yaşam ve yaşama aldırmazlığın'', tüm durumlarda kaçınılmaz dövüşmeye, savaşmaya yönelik güçlüklerden uzak kalmanın bir uygulamasıdır. Bu ova bireysel, ya da ussal olsun, dahası başka görüşlerin kavranmasındaki gibi bireysel özgürlüğe değin en son sınır çizgilerinin kapalılığı konusunda olsun değişmez. Burada önemli olan, bu ovanın aldırmazlık, bir yol bulma özgürlüğü, bir gevşeme, hepsinden önce bir Ben 'in, Ego 'nun gevşemesi ve benlik tutkusuyla anlaşmazlık konusunda bir sorumluluk taşınması gibi, anlamlara geldiğidir. Bu oldukça yüksek ovada isteksizlik, soğukkanlılık gibi gerginliklerden kurtulmaya götüren durumlar gerçekleştirme yolunda büyük bir yardım vardır. Davranış, doğal tutumda, tükenmez ve daha çok aşırı çaba içinde sürdürülen bir tinsel çalışmanın sonucudur. Burada tin isteklerin, uyurgezerliğin, kendiliğinden doğan istekler ve bencilliğe değin sorunlarla ilgili verimsiz bir uğraşan egemenliği altındadır. Sorunlar çözüme ulaştırılır, bu gerginlikler gider, insan bir konunun gerçek doğasını anlayabilecek duruma gelirse (insan konuyu 'uyuyarak geçiştirir') ya da birdenbire kendiliğinden ortaya çıkan bir sezgisel düşünce kıvılcımıyla kavrar, ussal düşünce çınlamazsa ve gerçekliğin kendiliğinden doğan bilgisi uyanırsa, buna ''salıverilmişlik'' denir. Bu dolaysızlığın ya da Chuang Tzu 'nun dediği gibi 'dalgın olmayışın' kendiliğinden uyumun, uzlaşmanın, eksiksiz bir uysallığın öğretisidir. Bir davranış baskıdan sıyrılmış ve doğalsa, kendine özgü oranlama ve tartıyla birlikte davranışın alışılagelen yorumunu da yitirir. Bu davranış, böylece doğayla uyum içine girer. O davranış yalnızca var'dır. Bu konuda derin düşünme gereği yoktur, burada gizli saklı bir öğe yoktur, nitekim, böyle ''uyuşuk eylemde'' öğe bulunmaz, burada etkinlik ''dinginliğin odağı uğruna sallantılıdır ve yalnızca göklerin devinimiyle uyum içinde bulunan bir devinimi ister. Biricik, gerekli ''eylem'' Tao ile uzlaşmadır.
Her devinim kendiliğindendir, evren gibi çaba tüketmeden var olur, ayrıca, insanla birlikte olma gereğindendir. İnsan kendiliğinden 'lik istemediği sürece, onun davranışı istencinin ya da usa uygun anlayış yetisinden doğan derin düşüncelerin ürünüdür. Bu nedenle yapay, bağımlı ve uyumun dışında kalanlar ''gök devinimleri'' ile uzlaşmıştır. Devinim bir açılıp yayılmadır, emek istemez, istenç dışı olmalıdır. Bu uyuşukluğu, üşengeçliği istemek değildir. Ne denli ''bilge olsa, nesnel varlık konusunda bilgi edinmişse de'' nesnelerle bağlantıyı bırakmaz, bu konuda yanılgıyı onaylamaz. Onun anlayış gücü, tini dünyanın üstüne çıksa, onu aşsa bile, o hep dünyadadır. O, dünyada yaşamın sessizce sindirilmesi, özümsenmesidir, geldiği gibidir, olduğu gibidir; uygun süreyi beklemek sonuç almak için baskı değildir, tersine elverişli dönemin ve durumun aydınlığa kavuşup açılabilmesidir. O, ne korkak bir yazgıcılık, ne de dine bağlı bir atılımdır; yalnızca, bir güven vermedir. Yine o, gerçeklik içinde kıvanç duymadır, eğlenceli bir büyümedir, yaşamla bağlantılıdır Chauang Tzu 'nun sözleriyle söylersek, bilgelerde görüldüğü gibi; ''onlar da belli görevlerini sevinerek sergilerler.'' Eylemsizlik içsel bir niteliktir, edilgin de olabilir, ancak bu yaratıcı bir edilginlik anlamındadır. ''Eylemsizlikten eylemin olanağı doğar, gelişir.''
Bu çarpık mevzu hakkında ancak bu kadar konuşulabilir, yoga, tao, osho gibi araştırmalar yapanlar ekşi 'den sonra buraya uğramıştır kesin :) İlerleyen günlerde daha anlaşılır bir şekilde açıklamalar devam edecektir.
Google'da Ara
Yorum Gönder